آنتی بادی مونوکلونال ممکن است به پیشگیری از مالاریا کمک کند

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، در یک کارآزمایی کوچک روی داوطلبان سالم، محققان دریافتند که یک آنتی بادی مهندسی شده آزمایشگاهی از اکثر شرکت کنندگان در برابر عفونت ناشی از انگل مالاریا محافظت می‌کند. محققان همچنین نشان دادند که می‌توان آنتی‌بادی را با تزریق استاندارد به جای تزریق IV که معمولاً برای تحویل آنتی‌بادی‌های مونوکلونال استفاده می‌شود، انجام داد. کارشناسان هشدار دادند که هنوز اقدامات زیادی باقی مانده است. اما آنها همچنین این یافته‌ها را به عنوان یک تحول "مهیج" علیه یک قاتل بزرگ کودکان در کشورهای در حال توسعه توصیف کردند. مالاریا توسط یک انگل ایجاد می‌شود که از طریق انواع خاصی از پشه‌ها منتقل می‌شود. علیرغم تلاش‌های مختلف پیشگیری، مالاریا همچنان تلفات زیادی دارد. در سال 2020، بیش از 240 میلیون نفر به مالاریا مبتلا شدند و بیش از 600 هزار نفر جان خود را از دست دادند که عمدتاً کودکان زیر 5 سال در جنوب صحرای آفریقا بودند. دکتر «رابرت سدر»، از مؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی ایالات متحده، می‌گوید: «سال گذشته گام بزرگی در مبارزه با این بیماری شاهد بودیم: سازمان جهانی بهداشت اولین واکسن مالاریا را برای استفاده در کودکان خردسال تأیید کرد. این واکسن که Mosquirix نام دارد در سه دوز بین سنین 5 تا 17 ماهگی تزریق می‌شود و نوبت چهارم حدود 18 ماه بعد است.» در حالی که این واکسن به عنوان یک پیشرفت مورد استقبال قرار گرفت، اما به طور متوسط، خطر ابتلاء به مالاریا در کودک را در طی چهار سال حدود 36 درصد کاهش می‌دهد. سدر، محقق ارشد این مطالعه جدید، گفت: «ما می‌خواهیم این روند را بهبود بخشیم. به دلیل پیچیدگی عفونت انگلی، ایجاد یک واکسن بسیار مؤثر علیه مالاریا دشوار است.» انگل مالاریا مراحل مختلف زندگی را در بدن انسان طی می‌کند. هنگامی که یک پشه آلوده شخصی را نیش می‌زند، تعداد کمی از انگل‌ها را به شکلی به نام اسپروزوئیت به داخل خون می‌ریزد. اسپوروزوئیت ها سپس به کبد می‌روند و در آنجا تکثیر می‌شوند و بالغ می‌شوند. در نهایت، انگل‌ها راه خود را به سلول‌های خونی باز می‌کنند که در آن زمان باعث بیماری می‌شوند که معمولاً با تب و سایر علائم شبیه آنفلوانزا همراه است. بدون درمان سریع، می‌تواند عوارض شدیدی مانند نارسایی اندام‌ها و تورم مغز ایجاد کند. سدر و همکارانش رویکرد متفاوتی برای پیشگیری ایجاد کرده‌اند: یک آنتی‌بادی مونوکلونال که پروتئینی را روی سطح اسپوروزویت تشخیص می‌دهد و هدف آن جلوگیری از حمله آن به کبد است. این آنتی بادی یک نسخه اصلاح شده آزمایشگاهی از یک آنتی بادی طبیعی است که از یک بیماری که علیه مالاریا واکسینه شده بود جدا شده است. به گفته سدر، «از لحاظ تئوری، یک آنتی بادی مونوکلونال می‌تواند بهتر از یک واکسن عمل کند. واکسن‌ها بر آموزش سیستم ایمنی برای تولید آنتی بادی در برابر مهاجم خارجی متکی هستند و این پاسخ از فردی به فرد دیگر متفاوت است.» نقطه ضعف آنتی‌بادی‌های مونوکلونال این است که در نهایت کاهش می‌یابند و برای عبور کودکان از سال‌های پرخطر باید تزریق‌ها تکرار شوند. سدر خاطرنشان کرد: «یک مطالعه واقعی در مورد این رویکرد در کشور مالی در حال انجام است و دیگری قرار است در کنیا آغاز شود.»