چیزی به وجود ما اضافه شد

نمایش «جنون جنین جن‌زده» را « شادی اسدپور »نوشته و کارگردانی کرده است. اسدپور سال گذشته کارگاهی در موسسه‌ هنری آرتا برگزار کرد و پس از پایان دوره برای هنرجویان متنی نوشت و آن را کارگردانی کرد که این روزها در تماشاخانه دیوار چهارم بر روی صحنه است. یادداشت «پژند سلیمانی» نویسنده در همین باره نوشته شده است.

به گزارش ایلنا ، جنون جنین جن‌زده از دم در سالن، لحظه‌ ورود تا خاموشی نور تماشاگر و شروع اجرا مخاطب را درگیر می‌کند. شخصیتی با گریم و لباس و بیانی متفاوت از من مخاطب استقبال می‌کند. در تاریک روشنی صحنه تاب بزرگی می‌بینیم که زنی رویش تاب می‌خورد. ما هیچ‌کدامشان را نمی‌شناسیم اما چیزی که از ابتدای نمایش مطمئنمان می‌کند، جنونی‌ست که متن و بازیگران و اجرا به ما منتقل می‌کنند. هر متن چیزی در وجود ما به یادگار می‌گذارد، حسی از فضا، کلمات و تصاویری از چهره‌هایی که بازیگران خوب این نمایش در ذهن ما حک می‌کنند.

متن نگاهی به اتللو دارد، اما این‌بار همه‌چیز حتی موش‌هایی که (البته در حین نمایش می‌فهمیم موش هستند و شاید جنین‌های جن‌زده‌ی دزدمونا) از ابتدای نمایش روی صحنه آمده‌اند همگی در خیال یاگو شکل می‌گیرند. او کدهایی به ما می‌دهد که ما مطمئن شویم راوی ما خود اوست. می‌گوید می‌تواند مهربان باشد اما چیزی که از او می‌بینیم پلیدی و سیاهی‌ست که همه‌ی شخصیت‌های نمایش را باردار صفات بد و پست می‌کند.

او شخصیت‌ها را باردار شک می‌کند، باردار جنون، باردار خشونت، باردار بیماری. موش‌های نمایش شیرینی این اجرا هستند، جایی که متن می‌خواهد به ما فرصت نفس کشیدن از جنایت اتللو بدهد. می‌خواهد بگذارد لحظه‌ای از دزدمونا،  زنی که به‌تازگی خفه شده فارغ شویم و بیاییم در تونل تاریک و سیاه موشهایی که طاعون و تباهی برای ما می‌آورند. این جنین‌های جن‌زده، مثل تمام تباهی‌ها به آرامی روی صحنه می‌خلند، به ما نزدیک می‌شوند و ما را تهدیدی برای خودشان می‌شمارند در صورتی که هر کدامشان با بیماری‌ها و جنون‌هایشان تهدیدی‌ هستند برای ما و این است دنیای پارادوکسیکال نمایش؛ واژه‌ها و مفاهیم و حتی جایگاه‌ها عوض می‌شوند.

بن‌مایه‌ی عدد یک، که برخی جاها به انگلیسی  یعنی عدد وان اشاره می‌شود، مثل حلقه‌هایی‌ست که این روایت‌های کوتاه را به هم چفت می‌کند و گوش و چشم را به شنیدنش حساس و  کنجکاو می‌کند.

مارتینه، زبانشناس فرانسوی براساس نظریه‌ی خبر می‌گوید هرجمله حاوی میزان متفاوتی اطلاعات و خبر است. این میزان گاهی کم و گاهی زیاد می‌شود. در این اجرا هر جمله میزان بالایی از اطلاعات را به ما می‌دهد، این اطلاعات صریحاً یا تلویحاً پیامی را به ما می‌رساند که باید آنها را به هم ربط دهیم و پیام اصلی را بگیریم. تمپوی اجرا بالاست و بی لحظه‌ای مکث روایت نفس‌گیر را می‌شنویم،  درگیر فضا می‌شویم، تاب می‌خوریم از این شخصیت به آن یکی. ما تاب می‌خوریم، کلمه‌ها و جنون توی سرمان تاب می‌خورند، و وقتی یاگو به ما می‌گوید نمایش تمام شده، مطمئن می‌شویم چیزی به وجود ما اضافه شده است. باردار جنون شده‌ایم، جنون اجرای «جنون جنین جن‌زده».

به‌راحتی بگویم، اصلاً منتظر دیدن یک اجرای کارگاهی نباشید! این اجرا یک اجرای تمام‌عیار (این تمام‌عیار به تمام ارکان یک نمایش برمی‌گردد، از نور گرفته تا بازی و لباس و حرکت) است.

شک ندارم این بازیگران را باز هم روی صحنه خواهیم دید و از بازی خوبشان کیفور خواهیم شد.

این نمایش در تماشاخانه‌ی دیوار چهارم ساعت 17 روی صحنه می‌رود.

انتهای پیام/