افشین علا، شاعر و نویسنده در یادداشتی تلگرامی با عنوان «به یاد محمود کیانوش» نوشت:
شاید عجیب باشد یک عمر مدیون کسی باشی که هرگز او را ندیده ای. “محمود کیانوش” برای من همان کس است. کسی که تا عمر دارم نه تنها فراموشش نخواهم کرد که حضورش را چون سایه ی درختی پر شاخ و برگ بر سرم احساس می کنم. چراکه هیچ کس به اندازه ی او به گردن شعرهایم حق ندارد.
کودکی ده ساله بودم که قدم به وادی شعر گذاشتم. اما به رسم بسیاری از طفلان تازه وارد، بلد نبودم که مضامین و واژه ها را در قالبی برازنده بیان کنم. پس ادای بزرگترها را درمی آوردم و برای خوشایند آنان، دریافت های شاعرانه ام را در قالب تعابیر و کلمات قلمبه سلمبه به نظم می کشیدم.
تا آن که مجموعه ای از کتاب های شعر محمود کیانوش به دستم رسید. مجموعه شعرهایی که برای کودکان و نوجوانان سروده شده بود. البته پیش از آن، کتاب های کودکانه ی بسیاری را دیده یا خوانده بودم. اما شعرهای کیانوش با همه ی آنها فرق داشت. احساس می کردم انگار برای خود من سروده شده اند. آن شعرها با این که تصاویر رنگ آمیزی شده ی مرسوم کتاب های کودک را در کنار خود نداشتند، چنان مجذوبم کردند که همدم روزها و شبهایم شدند. شعر کیانوش چنان ذهن و زبانم را به بازی گرفت که به جرأت می توانم بگویم سرنوشت شاعری ام را عوض کرد. من نه تنها خودم را مخاطب واقعی آن شعرها یافتم، که تصمیم گرفتم وقتی بزرگتر شدم مثل او برای بچه ها شعر بگویم. کاری که به لطف خدا از همان نوجوانی آغازش کردم و هنوز هم یکی از دغدغه های اصلی من است. بعدها با دیگر سرآمدان شعر کودک نیز آشنا شدم که از خرمن هر کدام شان توشه ای برداشتم. اما نام محمود کیانوش همچنان در صدر آن اسامی قرار دارد. به زعم من، او پیش کسوت تمام شاعرانی است که شعر کودک را نه از سر تفنن، که با دانش و اشرافی توأم با عشق و آگاهی انتخاب کرده اند. پس از او شعرهای ماندگار فراوانی توسط دیگران سروده شد، شعرهایی چه بسا بهتر از شعر او، اما جایگاه کیانوش در میان شاعران دیگر، همچنان ممتاز است. چراکه او آغازگر بود. نه آن که پیش از او در ایران، از شعر کودک نشانی نباشد. ولی کیانوش بیش از هر شاعری به شعر کودک، اسلوب و شیوه و مضمون داد. افقی که او پیش روی شاعران کودک ترسیم کرد، همچنان در تداوم است و راهی که پیش پایشان گذاشت، همچنان ادامه دارد.
او اگرچه دور از وطن می زیست، با جدیت و علاقه، کارهای ما را در ایران رصد می کرد. سالها پیش، از لندن کتابی برایم فرستاد که اشک شوق را بر چهره ام جاری کرد. چراکه در صفحه ی سفید ابتدای کتابش با دستخطی زیبا، فروتنانه نوشته بود: “تمام آرزویم در این سالیان دراز، رسیدن به نقطه ای بود که اکنون شما به آن رسیده اید. پس احساس می کنم پاداش تمام تلاش هایم را گرفته ام.”
اما بی شک پاداش خدمات کیانوش به شعر و ادبیات کودک فراتر از اینهاست. پس اکنون که به ابدیت پیوسته است، از درگاه خداوند پاداشی درخور قلب پرمهر و دست پرتلاش او برایش آرزو می کنم.
انتهای پیام
برچسب هاافشین علا محمود کیانوش
