آنتی بیوتیک

آنتی‏بیوتیک دارویی است که باکتری‏ها و سایر موجودات میکروسکوپی بیماری زا را از بین می‏برد. این داروها به بدن کمک می‏کنند تا به مقابله با بیماری‏ها بپردازد. از این رو از آنها برای درمان بسیاری از بیماری‏ها استفاده می‏شود.

واژه آنتی بیوتیک از آنتی‏بیوسیز گرفته شده است. آنتی به معنی «ضد» و بیوسیز به معنی «زیست» است. آنتی بیوتیک‏ها فقط انواع معینی از موجودات میکروسکوپی (مثل باکتری‏ها) را از بین می‏برند. در واقع آنتی‏بیوتیک‏ها مواد شیمیایی هستند که از برخی موجودات ذره ‏بینی مثل باکتری و کپک و یا برخی از گیاهان به دست می‏ آیند.

عصر استفاده از آنتی‏بیوتیک از حدود سال 1928 میلادی با کشف نوعی پنی‏سیلین توسط سرالکساندر فلمینگ آغاز شد. پنی‏سیلین در درمان ذات‏ الریه، سرفه، التهاب گلو، کورک‏ها، زخم‏ها و غیره موثر است. استرپتومایسین نوع دیگری از آنتی‏بیوتیک است که برای درمان بیماری سل استفاده می‏شود.

 

انواع گوناگون آنتی‏بیوتیک‏ ها از جمله «آمپی‏سیلین» «نتراسیکلین»، «کلرومایسین» و غیره برای بهبود و درمان بیماری‏های گوناگون مورد استفاده قرار می‏گیرند. امروزه بیش از 80 نوع آنتی‏بیوتیک شناخته شده وجود دارد. برخی از این داروها فقط  گونه ‏های خاصی از موجودات ذره‏ بینی را از بین می‏برند؛ در حالی که برخی دیگر طیف وسیعی از انواع مختلف باکتری‏ها را نابود می‏کنند.

دانشمندان هنوز به درستی از نحوه عملکرد آنتی‏بیوتیک‏ ها بر ضد عوامل بیماری زا آگاه نیستند. برخی از محققین معتقدند که آنتی‏بیوتیک‏ ها از رسیدن اکسیژن به میکروب‏های بیماری زا جلوگیری می‏ کنند و در نتیجه موجب مرگ آنها می‏شوند. برخی دیگر می‏ گویند آنتی‏بیوتیک‏ ها مانع تغذیه میکروب‏ها از بدن می‏شوند. به این ترتیب میکروب‏ها در نتیجه فقدان مواد غذایی می‏میرند.

به هر حال آنتی‏بیوتیک‏ ها به هر صورت که عمل کنند، موجب از بین رفتن عوامل بیماری زا می‏شوند. هر ساله میلیون‏ها بیمار در سراسر جهان با استفاده از این داروها بهبود پیدا می کنند.

البته این داروها اثرات نامطلوبی نیز دارند. مثلاً ممکن است باعث ایجاد حساسیت شوند. در چنین حالتی، کهیر یا علایم دیگری در بدن ظاهر می‏شود. گاهی اوقات حساسیت و واکنش بدن نسبت به این داروها چنان شدید است که منجر به مرگ بیمار می‏شود. آنتی‏بیوتیک‏ ها در برخی از افراد موجب بروز بیماری‏های دیگری می‏شوند.