اهواز کلان‌شهری است که در بخش جلگه‌ای استان قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دریا ۱۲ متر است. این شهر آب و هوای نیمه بیابانی و استپ گرم دارد. دمای آن در فصل سرما به ۵ درجه بالای صفر کاهش پیدا می‌کند و در تابستان به بالای پنجاه درجه‌ی سانتیگراد می‌رسد. کارون، بزرگترین رودخانه‌ی ایران، از قلب اهواز می‌گذرد و آن‌را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌کند. آبادان، شوشتر، دزفول، شوش و ماهشهر همسایه‌های اهواز هستند. بخش بزرگی از استان خوزستان جلگه است، و شهر اهواز نیز در بخش جلگه‌ای جای دارد، ولی کمبود شدید پوشش گیاهی سبب گرمی و خشکی اهواز شده و آن را در رده گرمترین مناطق ایران جای داده است.
جمعیّت این شهر طبق آمار رسمی سال ۱۳۹۰ برابر ۱،۱۱۲،۰۲۱ نفر است، که به‌عنوان هفتمین شهر پرجمعیت ایران است.
اهواز کنونی حدود ۸ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و از شهرهای وسیع کشور است.. شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب که بزرگترین تولید کننده نفت ایران به شمار می‌آید، در اهواز مستقر است، همچنین شرکت ملی حفاری ایران که بزرگترین شرکت حفاری کشور محسوب می‌شود نیز در اهواز متمرکز است. برخی از بزرگترین کارخانه‌های مادر کشور در این شهر جای دارند.اهواز با داشتن منابع نفت و گاز، قطب اقتصادی و با داشتن کارون و پل‌هایش، مقصد گردشگری به‌شمار می‌رود.
ریشه‌ی نام اهواز به قوم خوزی یا هوزی برمی‌گردد که ساکنان این منطقه بوده‌اند. زبان خوزی تا دوره‌ی ساسانیان و چند قرن پس از اسلام رایج بوده است.
اهواز که پس از حمله‌ی اعراب ویران شده بود، در دهه‌های نخست اسلامی به‌خاطر وجود کارون به یکی از آبادترین شهرهای استان تبدیل شد و بار دیگر در ابتدای قرن ششم به‌طرز معماگونه‌ای کاملا ویران شد. این توالی ویرانی و رونق ادامه یافت تا اینکه سال ۱۲۴۸ خورشیدی این شهر رونق دوباره‌ای گرفت.
رام‌شهر یا شهررام نیز از نام‌های اهواز بوده‌اند تا آن‌که در زمان ناصرالدین شاه، ناصری یا ناصیریه نام گرفت و عاقبت از شهریور سال ۱۳۱۴ اهواز خوانده شد.
اهواز در دوران جنگ تحمیلی صدمه‌ی زیادی را تحمل کرد.
رودخانه‌ی کارون شهر را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌کند. بیشتر کارخانه‌ها در بخش شرقی شهر قرار دارند. روی کارون ۹ پل ساخته شده که قدیمی‌ترین آنها پل سیاه است. پل معلق یا پل سفید نماد اهواز است و پل کابلی طولانی‌ترین آبشار خاورمیانه را به نمایش می‌گذارد.
مردم اولیه‌ی اهواز از بازماندگان تمدن ایلامی بوده‌اند.
قلیه ماهی، قلیه میگو، سمبوسه، فلافل و نان چربی از جمله خوراکی‌هایی محلی اهواز است.
کارون و پل‌هایش برجسته‌ترین جاذبه‌ی گردشگری اهواز هستند که به‌ویژه شب‌ها جلوه‌ی زیبایی دارند. پل سفید، پل کابلی، جاده ساحلی و پل طبیعت و خانه ماپار، دانشگاه سه گوش، موزه هنرهای معاصر اهواز، هتل قو، آرامگاه علی ابن مهزیار، پل سیاه، بازار قدیمی کاوه، گورستان لهستانی‌ها، گورستان سنگی آسیه آباد، ساعت قدیمی در فلکه ساعت، آبشار پل کابلی، سرای معین‌التجار و محله‌ی نیوساید از دیدنی‌های اهواز هستند.
پارک ساحلی کارون، پارک جنگلی شهروند، پارک جنگلی گمبوعه، پارک لاله، مجتمع گردشگری فجر و بولینگ سیتی سنتر مهزیار از جمله مکان‌های تفریحی اهواز به‌شمار می‌روند.
