اينترنت در ساده ترين تعريف، عبارت است از کامپيوترهايي که در سراسر دنيا به هم متصل هستند، شبکه ای که اين کامپيوترها را به يکديگر متصل می سازد، و متدهای انتقال اطلاعات روی اين شبکه. اينترنت يک چيز مستقل نيست که ديگران کامپيوترهايشان را به آن متصل کنند. بلکه اينترنت خود حاصل بهم پيوستن اين کامپيوترهاست. در واقع وقتی به کامپيوترهای يک سرويس دهنده اينترنت (ISP) متصل می شويد، کامپيوتر شما هم جزئی از اينترنت می شود.
اينترنت به انواع بسيار گوناگونی از سرويس های مخابراتی ، از خطوط ساده تلفنی گرفته تا کابل های نوری پر سرعت و کانال های ماهواره ای، متکی است. اگر اين کانال های مخابراتی را بزرگراه اينترنت بدانيم، مسيرياب ها (Routers) کامپيوترهايی که بر انتقال اطلاعات بين نقاط مختلف نظارت می کنند، پليس های راهنمايی آن هستند.
ریشه ی این شبکه عظیم جهانی را می توان در سال ۱۹۶۰ زمانی که دولت ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفت تا راهی را ابداع کند که از طریق آن در هنگام حملات اتمی، خطوط ارتباطی باز باشند جست و جو کرد.
