شهر بندرعباس مرکز استان هرمزگان در جنوب ایران بزرگترین بندر کشور است. مقدار بسیار بالایی از ترانزیت کالا به وسیله بنادر شهید رجایی و باهنر انجام می‌شود. این بندر یکی از مراکز مهم فعالیت‌های تجاری و اقتصادی در کشور است که افراد زیادی برای پیدا کردن کار به این شهر مهاجرت می‌کنند. شیب عمومی شهر در راستای شمال به جنوب است. ارتفاع بندرعباس از سطح دريا ۱۰ متر است.
شهر قشم (مرکز جزیره قشم) با حدود ۲۸ کیلومتر نزدیک‌ترین شهر به بندرعباس بوده و فاصله بندرعباس تا تهران ۱۲۸۷ کیلومتر است.
این شهر در شمال تنگه هرمز واقع شده و از طرف شمال به شهرستان حاجی‌آباد، از طرف شرق به شهرستان‌های ميناب و رودان، از غرب به شهرستان بندر لنگه و از جنوب به خليج فارس و جزيره قشم ختم می‌شود.
بندر و روستای کوچکی به نام سورو، تا قبل ازقرن چهارم هجری در اطراف بندرعباس فعلی وجود داشت. اين دهکده کوچک توسط پرتغالی‌ها به منظور پياده شدن و بارگيری اجناس از خشکی انتخاب شد. خرچنگ زيادی در سواحل اين بندر زندگی می‌کرد که به همین خاطر آن را بندر کامارااو يا گامارائو يعنی بندر خرچنگ نامیدند. گامبرون نام متداولی است که احتمالا از لغت پرتغالی گامارائو گرفته شده است.
در سال ۱۶۲۲ ميلادی به وسیله شاه عباس و با کمک انگلیسی‌ها این بندر از اختیار پرتغالی‌ها خارج شد که به افتخار این پیروزی بندر گمبرون به بندر عباس تبدیل شد.
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت بندرعباس ۴۳۵٬۷۵۱ نفر برآورد شده است. بیشتر مردم بندرعباس مسلمان و دارای مذهب شیعه یا سنی هستند. سنی‌ها بیشتر در محله‌های اوزی‌ها و سورو و شغو (شهرک توحید) زندگی می‌کنند.
افراد از شهرها و روستاهای دیگر برای تجارت به بندرعباس مهاجرت می‌کردند زیرا این شهر دارای موقعیت تجاری مناسبی است. پس می‌توان گفت جمعیت بندرعباس را ترکیبی از قومیت‌های مختلف نظیر بندری‌ها، لاری‌ها، جهرمی‌ها، لامردی‌ها، بلوچ‌ها، عرب‌ها، لرها، اِوَزی‌ها، سواحلی ها( گروهی از سیاه‌پوستان آفریقایی) تشکیل می‌داده و امروز نیز در این بندر ترک‌ها، فارس‌ها، کردها، شمالی‌ها ساکن هستند و قسمتی از جمعیت بندرعباس را شامل می‌شوند.
بندرعباس شهری تاریخی بوده و شامل جاذبه‌های تاریخی و طبیعی است. از جمله این جاذبه‌ها می‌توان به منطقه حفاظت شده گنو، مسجد جامع اهل سنت، آب انبارهای برکه باران، مسجد ناصری، خانه احمدی، موزه آب، امامزاده شاه محمد تقی (ع)، روستای سرخون، روستای خونسرخ، روستای سیاهو، معبد هندوها (پرستشگاه بت‌گوران)، چشمه آبگرم گنو، عمارت کلاه‌فرنگی بندرعباس، حمام گله‌داری، محله باستانی سورو و موزه مردم‌شناسی خلیج فارس اشاره کرد.
