تکواندو نام هنر ورزشی و رزمی است که از نظر فیزیکی و جسمی بهترین و موثرترین روشهای دفاع از خود را با استفاده از دستها و پاها وبدون استفاده از هرگونه سلاح به علاقمندان و هنرجویان خود می آموزد و از نظرمعنوی و روحی نیز به علاقمندان خود احترام و انضباط و بردباری و صبوری و ازدیاد حس مقاومتهای منطقی در مقابل مصائب زندگی که حاصل آن انتخاب دقیق و صحیح راه زندگی با حس اعتماد به نفس میباشد را می آموزد.
تکواندو رشته ای رزمی و یکی از ورزش‌های المپیکی و مدرن محسوب می‌شود که پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی و با تلفیق رشته اوکیناوایی کاراته به ویژه سبک شوتوکان، هنرهای رزمی چینی و هنرهای رزمی سنتی کره‌ای همچون تکیون و سوباک پایه‌گذاری شد. استیل خاص این رشته هجومی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت و سرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تأکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود در دنیا متمایز می‌کند.
تکواندو از سه کلمه ” ت ” به معنای پریدن وضربه زدن با پا و ” کوان” به معنای دفاع کردن و خرد کردن با دست و ” دو” به معنای راه وروش تشکیل شده است. سنگ نوشته ها وآثار تاریخی موجود، قدمت وپیدایش تکواندو را به عهد باستان وجنوب شرق شبه جزیره کره می رساند. وجود تندیس دور راهب بودایی در معبد «سوکورام» در شهر کیونگ جو کره که در حال اجرای تکنیک ” کوم گانگ ماکی ” میباشد سند محکمی بروجود هنرهای رزمی در آن زمان است.
درواقع تکواندو هنر رزمی مردم کره و ورزش ملی این کشور میباشد که با تلاش وبرنامه ریزی مثال زدنی بسرعت در جهان توسعه یافته وپس از تشکیل فدراسیون جهانی درسال 1973 تا امروز 203 کشور را در پنج قاره جهان به عضویت خود درآورده است وپس از برگزاری دو دوره مسابقات آزمایشی در المپیک 1988 در سئول و 1992 در بارسلون در بازیهای آسیایی المپیک 2000 سیدنی رسما به جمع رشته های ورزشی رسمی المپیک پیوست.کره جنوبی دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است.
