سلامت روان

 

 بهداشت روان چیزی فراتر از فقدان یا نبود بیماری روانی است .
 بعد مثبت بهداشت روان که سازمان بهداشت جهانی روی آن تاکید دارد : سلامتی را یک حالت رفاه جسمی، روانی، اجتماعی است ونه فقط فقدان بیماری ویا ناتوانی ،وهیچ کدام بر دیگری برتری ندارد.

 مفهوم سلامت روان شامل آسایش ذهنی ، احساس خود توانمندی ،کفایت وشناخت توانایی خود در محقق ساختن ظرفیت های عقلی و هیجانی خویش است. یا به عبارتی سلامت روان حالتی از رفاه است که در آن فرد توانایی هایش را باز می شناسد.
و قادر است با استرس های معمول زندگی مدارا کند 

 واز نظر شغلی مفید و سازنده باشد ،

برای اجتماع خود نقشی ایفا کند و با دیگران مشارکت و همکاری داشته باشد .ودارای سلامت معنوی باشد.

 وبطور خلاصه حال خوب ،فکر خوب ورفتار خوب.

ازمهمترین مسائل مربوط به بهداشت روان بحث پیشگیری وارتقاء میباشد که هدف ان کاهش بروز،کاهش طول مدت وکاهش ناتوانی ماندگاراختلالات روانی است ، که عبارت است از: 

پیشگیری سطح اول:

که جلوگیری از بروز بیماری یا اختلال ودر نتیجه کاهش میزان بروز است ازطریق حذف عوامل سبب ساز ،کاهش عوامل خطر ساز،جلو گیری از سرایت بیماری محقق میشود.

 
پیشگیری سطح دوم :

عبارت است از شناسایی زودرس ودرمان سریع بیماری یا اختلال به منظور کاهش شیوع اختلال از طریق کوتاه کردن مدت آن 

پیشگیری نوع سوم :

که هدفش کاهش شیوع نقایص وناتوانی های باقیمانده ناشی از بیماری  یا اختلال است .در این نوع پیشگیری افراد دچار بیماری مزمن را قادر می سازد به عالیترین سطح ممکن عملکرد خود دست یابند .
 در جهان شیوع تمام عمر اختلالات روانی بیش از 25 در صد و در هر مقطع زمانی حدود 10  درصد در جمعیت بالغ تخمین زده می شود . 
در ایران شیوع تمام عمر اختلالات در جمعیت بالای 15 سال کشور بیش از 20در صد برآورده می شود که در این میان اختلالات خلقی و اضطرابی بیشترین شیوع را دارد .شیوع در هر مقطع زمانی بیش از 10 درصد است .
اختلالات روانی با ایجاد هزینه های مستقیم (اقدامات تشخیصی ،درمانی ، بازتوانی وپیشگیری) و هزینه های غیر مستقیم (کاهش توان فردی و..) اثرات زیانباری بر جامعه می گذارد از این رو کاهش 10 درصدی بار اختلالات روانی از اهداف برنامه های کشور و وزارت بهداشت است.